ماه شب من ابالفضله ابالفضله
ذکر لب من ابالفضله ابالفضله
حک شده روی دل مستم دل مستم
که مذهب من ابالفضله ابالفضله
ابرو کمون و پهلوونه
یه خال داره به روی گونه
تو خوشگلا رود زبونه ماه شب من........................
تویی آنکه سکه سلطنت زده حق به نام تو یا علی
یک یل فقط دارد یلان آن هم علی مرتضی ست
یک شمع و دارد عاشقان آن هم علی مرتضی ست
ابرو چو بر هم می کشد یکباره طوفان می کند
سر میزند پا می زند حیدر چو خنجر می کشد
حیدر مدد حیدر مدد حیدر مدد حیدر مدد
یا حسین غریب مادر تویی ارباب دل من
یه گوشه چشمتو بسه واسه حل مشکل من
یه روزی میاد آقا جون که منم سگ تو باشم
چشامو موقع مرگم زیر پات گذاشته باشم
آقامن خودم میدونم لایق این حرفا نیستم
اما از شما چه پنهون از اهل زمونه هستم
دل من عاشق می مونه دائم از شما می خونه
منو میشناسی آقاجون من همونم اون دیوونه
تموم مردم دنیا ما رو می خونن دیوونه
آره ما دیوونه هستیم بیخیال این زمونه
تا وقتی عشق تو باشه اینا حرفه و بهونه
از عشق تو هلاکم این خطم اینم نشونه
می شنوم صدای پاتو رو زمین قدم میزاری
صدای رقیه میاد عمو جان کی آب میاری
یل کربلا ابالفضل قربون اون قد و بالات
فدای چشای نازت فدای خشکی لبهات
منم سگ کوی حسین دیوانه ی روی حسین
کشته مرا کشته مرا تیغ دو ابروی حسین
صفای بین الحرمین والله دیدنیه
آب و هوای کربلا زینبیه زینبیه
اون کسی رو که من دارم هیچ کی دیگه نداردش
هر کی بیاد در خونش آقا نمیکنه ردش
منت هیچ کس دیگه رو غیر حسین نمی کشم
من دوست دارم ضریحتو با پنجه دل بگیرم
اون قدر بگم حسین حسین تا که ز عشقت بمیرم
وقتی که من تشنه میشم انگار توی علقمه ات ام
آب و هوای من تویی دیوونتم دیوونتم
بچه بودم یه عکسی رو دیدم که خیلی دلرباست
مرید فراوون داره و شفا خونه ی عاشقاست
پرسیدم از بابام کیه چشمام گرفته عکسشو
بونه گرفتم که بابا اونی که من میخواستمش همین آقاست
پرسیدم از بابام کیه این گنبد کیه طلاست
گفتش عزیزم پسرم این گنبد امام رضاست
کبوتر دل منو تو حرمش هوا میکرد
بین خودم تا حرمش با جون و دل پل می زدم
هم اسب عکس خوشگلش با جون و دل زل می زدم
یه ریزه گشته بود دلم برای دیدن آقا
همش میگفتم زیر لب دوستت دارم امام رضا
باز این دلم هوای میخانه کرده ساقی
نام شراب نابت دیوانه کرده ساقی
آقا دلم تنگه برات قربون اون صحن و سرات
پنجره فولاد رضا دل منو جلا میده
ضریح خوشگل آقام برات کربلا میده
این حسین کیست خدا یا که خدایی میکند غم عشقش همه را کرببلایی میکند
اون خدا نیست ولی کار خدایی می کند از همه دل می ستاند دلر بایی می کند
به خدا تا به ابد شاه دو عالم می شود هر که در کوی گدای تو گدایی میکند
به طربخانه مستان تو راهش ندهند هر که از بزم عزای تو جدایی می کند
هر که از عشق حسین ابن علی سر ندهد به خداوند دو عالم بیو فایی می کند
دلبر به ما رسید جفا را بهانه کرد افکند سر به زیر حیا را بهانه کرد
آمد به بزم دید من تیره روز را ننشست برفت تنگی جا را بهانه کرد
رفتم به مسجد از پی نظاره رخش دستی به رخ کشید دعا را بهانه کرد
آغشنه بود دستش به خون عاشقان بسته دست خویش حنا را بهانه کرد
دوش آمدم به در خانه دلدار مه لقا در را ببست نماز عشا را بهانه کرد
در شام ماه محرم چو دیدم آن صنم خندیدم و بگرسیت عزا را بهانه کرد
گفتم بیا عذابم کن ای حبیب خدا او اعتنا نکرد روز جزا را بهانه کرد.
بیا ای چاوش بخوان به اهنگ غم که سر در هر خونه نوشته بار رنگ غم
با زین چه شوراستو چه در خلق عالم است بازین چه نوحه و چه عزاو چه ماتم است
بیا کنیم سقای به یاد مشک عباس که علقمه میاید خروش اشک عباس از ابو هم مزایده کردند
کوفیان خوش داشتن حرمت مهمان کربلا ز ناله های زهرا رسیده جانم بر لب
بیا بزن بر سینه بیا بخوانبا زینب این کشته فتادبه هامون حسین توست
مران یک دم ساربان اشتر ناقه زینب مانده اندر گل
بده ظا لم مهلتی آخر زان که دارم من عقده ها بر دل
مران ناقه تا که بنشینم بر سر نعش شاه مظلومان
مران ناقه زان که دارم من از جفای چرخ و ناله و افغان
مران ناقه تا که گویم من درد دل با این پیکر عریان
بیا ای مرگ تا شوم راحت زان به مرگ خود گشته ام مایل
بده مهلت تا بمانم من در کنار این پیکر بی سر
از آن ترسم ساربان امشب آید برد دستش از پیکر
ندارد چون طاقت دیدن مادرم زهرا باب من حیدر
در این صحرا ای شتربانا ماندنم آسان رفتنم مشکل
شتربانا بی کفن باشد این تن مجروح اندرین صحرا
مرا نبود معجری دیگر تا کفن سازم جسم این شه را
ندارد چون سایه ای بر سر غیر خاشاک و جز طف گرما
خدای من کن تو آگاهم کشتی جانم کی رسد ساحل
عمر ما رفت و چشم اتظاریم ای خدا مگر ما دل نداریم
نام زیبایت ای دلبر من دل چه اسان ربود از بر من
دم به دم عشق روی تو ای گل می برد عقل و هوش از سر من
ساقی برنم هستی تو هستی از چه خالی بود ساغر من
کی نصیبم شود تا ببینم دلبر من بود در بر من
دل به خال سیاه تو بستم از می انتظارتو هستم
در سر کویت از پا در ایم از کرم گر نگیری تو دستم
چی میشه یابن فاطمه یه گوشه چشم نگام کنی
با اون نگاه فاطمی دلمو کربلا کنی
میگن که خاک تربتت مرده رو زنده میکنه
خنده کنون میره بهشت هر کی برات گریه کنه
اگه میام در خونت به یه امیدی میشینم
آرزو دارم که تو رو یه شب تو روضه ببینم
رومو زمین نذار بذار پاتو روی دیده ی ما
اگه واست زحمتی نیست الان بیا روضه ما
قدیما وقتی اسمتو می شنیدم مست میشدم
با گفتن کر حسین مست و حسینی میشدم
چند وقته توی روضه هات نمیتونم گریه کنم
اشکمو ازم نگیر آقا بذار برات گریه کنم
