---

 

---

 

 

 

متن سینه زنی سنگین شهادت امام حسین علیه السلام

بنگر به روی نیلی و دل فکار زینب

تو ببین که رفته برباد همه برگ و بار زینب

نظری نما که افتاده گره به کار زینب

چه کنم که رسم عشاق  و شده نثار زینب

برسم به پای نیزه مه شه سوار زینب

که نما یک محرمی در بر و در کنار زینب

شده گیسوی تو لیل و رخ تو نهار زینب

که خزان زده به باغ گل نو بهار زینب

بدرخش بر دل من  مه شام تار زینب

دف و چنگ و سنگ و بودو دل پر شرار زینب

که تویی امید و عشق ثمر و نگار زینب

چه رسد که خیزران بود و لب تو یار زینب

تو مگر خبر نداری زدلم قرار زینب

به سر کوچه و بازار فتاد گذار زینب

چه کنم که این خرابه شده چون دیار زینب

یک سال و نیم بعد تو سالار تشنه لب

یک سال و نیم بعد تو سوخت جان زینبت

یک سال و نیم گریه برای تو کرده ام

یک سال و نیم ناله زدم ای حسین من

یک سال و نیم خنده به زینب شده حرام

یک سال و نیم روضه گودال خوانده ام

یک سال و نیم یاد گلوی تو بوده ام

یک سال و نیم یاد لبت از دلم نرفت

یک سال و نیم بعد تو سینه زدم حسین

یک سال و نیم بعد تو فریاد می زدم

یک سال و نیم با پدر خسته گفته ام

یک سال و نیم با حسن از کوچه گفته ام

یک سال و نیم نیمه شب بهر مادرم

یک سال و نیم بعد تو خوابم نبرده است

یک سال و نیم زینب تو بود و زمزمه

یک سال و نیم  ناله ام البنین حسین

یک سال و نیم پیرهنت اشک من گرفت

یک سال ونیم فکر سرت روی نیزه ها

یک سال و نیم یاد سرت در میان تشت

یک سال و نیم زینب تو بود و اضطراب

یک خاطره است کشته مرا مجلس شراب

 

---

هر جا که می روم ز غمت دیده پر نم است

هر ماه من ز داغ تو ماه محرم است

دنیای بی حسین برایم جهنم است

گر نه فلک بگریه شود باز هم کم است

نام تو افتخار خداوند عالم است

یک موی به قیمت صد جام و صد جم است

یک زینب تو اسوه و استاد مریم است

بی شهد نام نامی تو نقش خاتم است

فرمایش نبی است حدیث مسلم است

حکم تو یا حسین ز هر حکم محکم است

از یک کنار حکم نمیایی که در هم است

عشق حسین برای شفاعت فراهم است

ای ناظم الامور تو کارت منظم است

سوگند می خورم که ز مجرای زمزم است

اما نگاه مرحمت دوست مرحم است

نام حسین ترجمه اسم اعظم است

---

سوی شامم می برند

ای زمین کربلا جان تو و جان حسین

ای زمین کربلا بودیم و ما مهمان تو

ای زمین من روی به سوی شام ویران می روم

آفتابش ای زمین روز بس سوزان بود

کاش در این دم بدی یک سایه بر این آفتاب

آه و واویلا

چون نسیم آید به زیر خاک و خاکاشش نکن

طاقت جور و جفا دیگر ندارد بیش از این

نی غلط گفتم که امشب ساربان اینجا بود

ای زمین باشد حسینم عین اکبر نور عین

غنچه نشکفته مذار کس خارش کنند

پیکر عباس مجروح است و زخمش بی حساب

می برم من نو عروس خسته نا شاد را

آه و واویلا

 

---

غنچه ی خوشبو(حضرت علی اصغر)

یا رب این غنچه ی خوشبو که سپردی به منش

وای اگر خار بروید به کنار چمنش

طفلم امروز زبانش به سخن وا شده است

مثل هر کودک دیگر آب بابا سخنش

اکبرم رفت و سپس اشک به چشمم خشکید

ای خدا اشک بده تا بچکانم دهنش

وسط دشت چرا آمده ای ماهیگیر

ماهی سرخ مرا لرزه نشانی به تنش

تیر تو پیکر عباس به آن روز انداخت

اینکه اندازه ی تیر است تمام بدنش

پیر شد کودک شش ماهه ام از درد عطش

همه دیدند که قنداغه ی او شد کفنش

علی لای لای علی

خوشبوترین گلاب در این کربلا منم

شیواترین نوا در این نینوا منم

با خون نوشته زیر گلویم کلیم عشق

باب الحوائج حرم مصطفی منم

با دست کوچکم گره ها باز می شود

مردم علی اصغر مشکل گشا منم

نامم علی اصغر و در کشتی حسین

هم بادبان و لنگر هم نا خدا منم

این دستهای کوچک من دست حیدری است

شش ماهه ای که کشته بی صدا منم

---

بر دست مزن پر

در پیش چشم بابا                                                            جانم علی اصغر

پر خون شده گلویت                                                          جانم علی اصغر

در خون شدی شناور                                                          جانم علی اصغر

در ماتمت نشسته                                                           جانم علی اصغر

گردیده حنجر تو                                                               جانم علی اصغر

قنداقه و سر تو                                                                 جانم علی اصغر

پر می کشی  تو ای یار                                                     جانم علی اصغر

با یاد درب و دیوار                                                              جانم علی اصغر

بیاد مادر من                                                                    جانم علی اصغر

---

 

ای گــــــــــل پـــــــــرپــــــــــر

سخن بگو بـــــــــــا پدرت این دم آخر (2)

در پیـــــــش چشمم شد علی صد پاره پیکر

تبسمی، تکلـــــــــــــــــــمی با پدر آغاز کن

خنـــــــــد? دشمـــن، ســــــــــــوزد دل من

سخن بگــــو بــــــا پـــــــــدرت این دم آخر

ایکــــــــــه بزیر تیغ کین زدی پدر را صدا

ای گــــــــــــــــــل زهرا، از خاک صحرا

سخن بگـــــــــــــــــو با پدرت این دم آخر

بعد تو مـــنهم به جنان راه سپرم ای علی

بـــــــــــا روی گلگون، غلطیده در خون

سخــن بـــــــگو بــــــا پدرت این دم آخر

چرا به خون شسته شده روی دل آرای تو

قســـــــــــــم بــــــــــه قرآن، دلم مسوزان

سخن بگـــــــــــــــــو با پدرت این دم آخر

ای نو ثمرم اکبـــر

از داغ فراق تـو (2) خونین جگرم اکبر (2)

کی زنده توانم ماند، من بعد تــو در دنیا (2)

بـــــــــــــرخیز و نظر بنما، بابا تو بحال من

بــــــــرخیز و نظـــــر بنما، بابا تو بحال من

تـــــاریک شـــده عالم، پیش نظرم اکبر (2)

انـــــدر سر نعش تو، گردیده ام از جان سیر

نعشت بسوی خیمــــــــه، من چون ببرم اکبر

رفته ز دلم آرام، بشکسته پـــــــــــــــر و بالم

جسم تو بخـــون پیش، چشمان ترم اکبر (2)

ماه شب من ابالفضله ابالفضله

 

                             ذکر لب من ابالفضله ابالفضله

                                                      حک شده روی دل مستم دل مستم 

                                                                                    که مذهب من ابالفضله ابالفضله

ابرو کمون و پهلوونه

                    یه خال داره به روی گونه

                                           تو خوشگلا رود زبونه                 ماه شب من........................

 

---

 

تویی  آنکه سکه سلطنت     زده حق به نام تو یا علی

 

          یک یل فقط دارد یلان            آن هم علی مرتضی ست

                      یک شمع و دارد عاشقان      آن هم علی مرتضی ست                 

                                        ابرو چو بر هم می کشد       یکباره طوفان می کند

                                                  سر میزند   پا می زند          حیدر چو خنجر می کشد

حیدر مدد              حیدر مدد                 حیدر مدد                  حیدر مدد

 

---

 

یا حسین غریب مادر                        تویی ارباب دل من  

                     یه گوشه چشمتو بسه                    واسه حل مشکل من

                                 یه روزی میاد آقا جون                       که منم سگ تو باشم

                                               چشامو موقع مرگم                          زیر پات گذاشته باشم

                                                           آقامن خودم میدونم                         لایق این حرفا نیستم

                                                  اما از شما چه پنهون                        از اهل زمونه هستم

                                   دل من عاشق می مونه                   دائم از شما می خونه

                      منو میشناسی آقاجون                     من همونم اون دیوونه

تموم مردم دنیا                               ما رو می خونن دیوونه

                             آره ما دیوونه هستیم                        بیخیال این زمونه

                                          تا وقتی عشق تو باشه                     اینا حرفه و بهونه

                                                  از عشق تو هلاکم                           این خطم اینم نشونه

                                                            می شنوم صدای پاتو                        رو زمین قدم میزاری

                                                   صدای رقیه میاد                            عمو جان کی آب میاری

                                          یل کربلا ابالفضل                              قربون اون قد و بالات

                             فدای چشای نازت                           فدای خشکی لبهات

 

---

 

منم سگ کوی حسین دیوانه ی روی حسین

                                                     کشته مرا کشته مرا تیغ دو ابروی حسین

صفای بین الحرمین والله دیدنیه

                                           آب و هوای کربلا زینبیه زینبیه

اون کسی رو که من دارم هیچ کی دیگه نداردش

                                              هر کی بیاد در خونش آقا نمیکنه ردش

منت هیچ کس دیگه رو غیر حسین نمی کشم

                                                             من دوست دارم ضریحتو با پنجه دل بگیرم

اون قدر بگم حسین حسین تا که ز عشقت بمیرم

                                                                  وقتی که من تشنه میشم انگار توی علقمه ات ام

آب و هوای من تویی دیوونتم دیوونتم

 

---

 

بچه بودم یه عکسی رو دیدم که خیلی دلرباست

                                                  مرید فراوون داره و شفا خونه ی عاشقاست

پرسیدم از بابام کیه چشمام گرفته عکسشو

                                                   بونه گرفتم که بابا اونی که من میخواستمش همین آقاست

پرسیدم از بابام کیه این گنبد کیه طلاست

                                                    گفتش عزیزم پسرم این گنبد امام رضاست

کبوتر دل منو تو حرمش هوا میکرد

                                         بین خودم تا حرمش با جون و دل پل می زدم

هم اسب عکس خوشگلش با جون و دل زل می زدم

                                                         یه ریزه گشته بود دلم برای دیدن آقا

                                                                       همش میگفتم زیر لب دوستت دارم امام رضا

 

---

 

باز این دلم هوای میخانه کرده ساقی

نام شراب نابت دیوانه کرده ساقی

آقا دلم تنگه برات قربون اون صحن و سرات

پنجره فولاد رضا دل منو جلا میده

ضریح خوشگل آقام برات کربلا میده

 

 

---

 

         این حسین کیست خدا یا که خدایی میکند        غم عشقش همه را کرببلایی میکند

                  اون خدا نیست ولی کار خدایی می کند         از همه دل می ستاند دلر بایی می کند

             به خدا تا به ابد شاه دو عالم  می شود         هر که در کوی گدای تو گدایی میکند

                    به طربخانه مستان تو راهش ندهند         هر که از بزم عزای تو جدایی می کند

            هر که از عشق حسین ابن علی سر ندهد          به خداوند دو عالم بیو فایی می کند

 

---

دلبر به ما رسید جفا را بهانه کرد                   افکند سر به زیر حیا را بهانه کرد

آمد به بزم دید من تیره روز را                        ننشست برفت تنگی جا را بهانه کرد

رفتم به مسجد از پی نظاره رخش                  دستی به رخ کشید دعا را بهانه کرد

آغشنه بود دستش به خون عاشقان               بسته دست خویش حنا را بهانه کرد

دوش آمدم به در خانه دلدار مه لقا                 در را ببست نماز عشا را بهانه کرد

در شام ماه محرم چو دیدم آن صنم                 خندیدم و بگرسیت عزا را بهانه کرد

گفتم بیا عذابم کن ای حبیب خدا                    او اعتنا نکرد روز جزا را بهانه کرد.

 

---

بیا ای چاوش بخوان به اهنگ غم                                 که سر در هر خونه نوشته بار رنگ غم

با زین چه شوراستو چه در خلق عالم است                  بازین چه نوحه و چه عزاو چه ماتم است 

بیا کنیم سقای به یاد مشک عباس که علقمه میاید       خروش اشک عباس از ابو هم مزایده کردند

 
کوفیان خوش  داشتن حرمت مهمان کربلا                       ز ناله های زهرا رسیده جانم بر لب

 
بیا بزن بر  سینه بیا بخوانبا زینب                                   این کشته فتادبه هامون حسین توست

 

---

مران یک دم ساربان اشتر  ناقه زینب مانده اندر گل

بده ظا لم مهلتی آخر زان  که دارم من عقده ها بر دل

 

مران ناقه تا که بنشینم بر سر نعش شاه مظلومان

مران ناقه زان که دارم من از جفای چرخ و ناله و افغان

 

مران ناقه تا که گویم من درد دل با این پیکر عریان

بیا ای مرگ تا شوم راحت زان به مرگ خود گشته ام مایل

 

بده مهلت تا بمانم من در کنار این پیکر بی سر

از آن ترسم ساربان امشب آید برد دستش از پیکر

 

ندارد چون طاقت دیدن مادرم زهرا باب من حیدر

در این صحرا ای شتربانا ماندنم آسان رفتنم مشکل

 

شتربانا بی کفن باشد این تن مجروح اندرین صحرا

مرا نبود معجری دیگر تا کفن سازم جسم این شه را

 

ندارد چون سایه ای بر سر غیر خاشاک و جز طف گرما

خدای من کن تو آگاهم کشتی  جانم کی رسد ساحل

 

 

---

                            عمر ما رفت و چشم اتظاریم          ای خدا مگر ما دل نداریم

                               نام زیبایت ای دلبر من              دل چه اسان ربود از بر من

                        دم به دم عشق روی تو ای گل          می برد عقل و هوش از سر من

                            ساقی برنم هستی تو هستی           از چه خالی بود ساغر من

                               کی نصیبم شود تا ببینم                 دلبر من  بود  در بر  من

                              دل به خال سیاه تو بستم                از می  انتظارتو   هستم

                              در سر کویت از پا در ایم               از  کرم گر نگیری تو دستم

 

---

چی میشه یابن فاطمه یه گوشه چشم نگام کنی

                                                         با اون نگاه فاطمی دلمو کربلا کنی

میگن که خاک تربتت مرده رو زنده میکنه

                                                        خنده کنون میره بهشت هر کی برات گریه کنه

اگه میام در خونت به یه امیدی میشینم

                                                      آرزو دارم که تو رو یه شب تو روضه ببینم

رومو زمین نذار بذار پاتو روی دیده ی ما

                                                     اگه واست زحمتی نیست الان بیا روضه ما

قدیما وقتی اسمتو می شنیدم مست میشدم

                                                   با گفتن کر حسین مست و حسینی میشدم

چند وقته توی روضه هات نمیتونم گریه کنم

                                                  اشکمو ازم نگیر آقا بذار برات گریه کنم